De mensen die het verhaal achter Ons Marie hebben gelezen weten dat we in 2007 onze eerste meters in een Defender hebben gemaakt bij Imakluk. We hebben daar een geweldige dag gehad, zo geweldig dat we allebei besmet zijn geraakt met het virus en nu een 110 en een 88 hebben.
Omdat we meer vertrouwen op kennis/kunde dan op mazzel gaan we regelmatig op cursus. Slipcursus voor de auto, verhoogde rijvaardigheid en remcursussen voor op de motor en vorige week zijn we weer met Imakluk het terrein in geweest om onze terreinkennis wat verder aan te scherpen.
Net als vorig jaar hadden we de mazzel dat we maar met zijn tweeen waren en dus alle aandacht van Jules (de instructeur) voor ons alleen hadden. Samen met zijn compagnon heeft hij na veel lobbywerk met locale overheden, boswachters en bewoners een aantal mooie routes uitgezet met verschillende moeilijkheidsgraden. |
Lees meer...
|
|
Eerste sleutelwerk aan D'n Harrie |
Nadat D'n Harrie besloten had dat achterlichten niet de moeite waard zijn en dus ook niet aan hoeven werd het tijd om eens met gereedschap aan de slag te gaan. De weersvoorspellingen waren niet erg gunstig maar de dag begon lekker zonnig dus ik ga met goede moed aan de slag. Drie klusjes staan op het programma: achterwiel van de deur halen, kijken wat er aan de hand is met de achterlichten en een 12V contact maken voor o.a. het bakkie wat ik van Hajo mag lenen. Om bij het achterwiel te kunnen moet ik D'n Harrie van de muur rijden en als de motor eenmaal loopt moet er natuurlijk ook gereden worden. Om een lang verhaal kort te houden ben ik twee en een half uur later terug, ik met een grijns op mijn bek, D'n Harrie met flink wat modder op zijn smoel. Dus maar snel de spullen er bij gepakt en aan de slag. De moeren waarmee het achterwiel vast zit zitten tot mijn verbazing niet muurvast en binnen 5 minuten ligt het reserve wiel achterin. Dus ik kan op zoek naar een motorkap waar het wiel op kan. Daarover later meer. Het aansluiten van het 12V contact is wat anders. Na 3 keer een ander punt kiezen voor de aansluitingen besluit ik toch maar even naar het lampje te kijken wat ik gebruik om te testen of alles goed is aangesloten. En jawel: het lampje zit los... In de tussentijd trek ik met mijn lompe harses ook nog eens de schakelaar van de dashboard verlichting stuk en die heb ik (nog) niet op voorraad. Even een rondje om de auto om te zien of er behalve de achterlichten nog meer lampjes rip zijn en tot mijn verbazing doet alles het weer. Nou hoop ik maar dat het een los contactje is geweest dat ik weer vast heb gedrukt toen ik met de 12V aansluiting bezig was. Maar dat merken we vanzelf. Update: inmiddels via de prikkerspagina al een aantal motorkappen gevonden waarop het wiel zonder problemen bevestigd kan worden. Nu nog even zorgen dat die naar Eindhoven komt. Later meer... |
Zaterdag op Marktplaats gezien, zondag avond de hand geschud en woensdag aanstaande komt hij naar huis. Vol trots hierbij de eerste foto van onze gezinsuitbreiding: D'n Harrie Land Rover 88 Serie IIa uit 1971 |
Zondag 17 augustus 2008, Landsart Veldhoven. Rond half 11 rijden we de modder in richting de tent van de organisatie waar we ons in kunnen schrijven voor het eerste offroad event met Ons Marie. De afgelopen week heeft het lekker geregend, gisteren was het redelijk droog en vandaag ziet het er niet verkeerd uit. Voordeel is dat het terrein er flink nat bij ligt. Flinke plassen, moddersporen, wat wil je nog meer? Juist: rijden! Dus snel inschrijven en dan de auto weer in voor het eerste rondje! Karin stuurt zonder problemen langs bomen, door kuilen, waterplassen en heerlijke moddersporen. Ons Marie rijdt gewoon door, trekt zich niets aan van wagens die op de rode route in de bagger vast staan. Bijna op het einde van de eerste ronde komen we op een breder stuk uit waar meedere wagens geparkeerd staan. Een daar van kennen we: de auto van Robert staat langs de kant geparkeerd. Blijkt dat hij met wat vrienden in de tent zit, dus daar lopen we ook maar naar toe. Even wat drinken en weer terug de auto in. Daar zijn we tenslotte voor gekomen toch? Het tweede rondje gaat een stuk vloeiender en smaakt naar nog meer! Wat later is het tijd voor de lunch, een broodje worst en een kop lekkere soep. En daarna weer snel terug de blubber in. Halverwege het laatste rondje komen we weer langs een plas waar al flink wat mensen vast hebben gezeten. We hebben een tijdje moeten wachten en als we er voorbij rijden wordt er een kabel om onze trekhaak gehangen. Onze poging hielp niet echt (zoals we hadden verwacht toen er al twee anderen onsuccesvol waren) dus we rijden ons rondje af en gaan op weg naar huis. Even een korte controle om te zien of er geen problemen zijn en de nummerplaten schoon te maken. Op naar de wasbox! Met hogedrukspuit en borstels verdwijnt de modder als sneeuw voor de zon. Een korte impressie van onze ervaringen staan natuurlijk op video: |
|
|
|
Pagina 5 van 5 |